กำลังเป็นที่ถกเถียงอย่างกว้างขวางในโลกทวิตเตอร์ สำหรับภาพยนตร์เรื่อง ‘OMG! รักจังวะ..ผิดจังหวะ’ จากค่าย GDH ที่เพิ่งเข้าฉายบนสตรีมมิ่ง Netflix ไปเมื่อไม่นานมานี้ เรื่องราวเล่าเรื่องของความสัมพันธ์ของสองตัวละครหลักอย่าง จูน และ กาย เพื่อนสนิทที่ต้องเจอกับสถานการณ์การสารภาพรักที่ผิดจังหวะ จนทำให้ชีวิตของทั้งคู่และคนรอบข้างต้องเปลี่ยนไป โดยประเด็นที่ถูกหยิบยกขึ้นมาพูดคุยกันอย่างเป็นวงกว้างอยู่ในเวลานี้ก็คือคาแร็กเตอร์สุดท็อกซิกของตัวละคร กาย ที่หลายคนมองว่าภาพยนตร์เรื่องนี้กำลังพยายาม Romanticized ความท็อกซิกของการนอกใจและการแย่งแฟนคนอื่นให้กลายเป็นเรื่องโรแมนติกและน่าเห็นใจแทน

     ตลอดทั้งเรื่อง ผู้ชมจะได้เห็นการตัดสินใจของตัวละครหลักของเรื่องอย่าง กาย และ จูน ที่อาจทำให้ใครหลายคนต้องตกตะลึงและอ้าปากค้างไปตามๆ กัน ผ่านทั้งบทพูดที่หลายคนมองว่าเป็นตรรกะแสนเพี้ยน, การแสดงออกของตัวละครที่เห็นแก่ตัว และพยายามหาข้อแก้ตัวมาอธิบายพฤติกรรมไม่ดีของตัวเองตลอดทั้งเรื่อง เรื่อยไปจนถึงการนำเสนอเรื่องการนอกใจด้วยการปูเรื่องราวของตัวละครหลักให้(ดูเหมือนจะ)น่าเอาใจช่วย แต่กลับแทงใจดำเชื่อมโยงกลับมาที่ประสบการณ์ชีวิตจริงของคนดูหลายคนที่ถึงกับขยาดและเบือนหน้าหนี กระทั่งตอนจบที่ทำเอาหลายคนตบเข่าฉาด และกดปิดทันที ไม่เพียงเท่านั้นยังมีการวิพากษ์วิจารณ์ตัวละครอื่นๆ อย่างตัวละครน้องสาวของกาย ที่ถูกใส่เพิ่มเข้ามา พร้อมคำอธิบายแนะนำเมื่อครั้งหนังเข้าโรงบนเพจเฟซบุ๊กค่าย GDH ที่ชาวทวิตเตอร์มองว่า เป็นการหยิบยกเอาเรื่องราวของเฟมทวิตขึ้นมาล้อเลียนเสียดสี และการไม่เข้าใจถึง Political Correctness อย่างแท้จริงของคนเขียนบท สู่การตั้งคำถามว่าเป็นเรื่องสมควรแล้วหรือ...

     แม้หลายคนจะมองว่า ภาพยนตร์เรื่องนี้ได้นำเสนอ “ความเป็นมนุษย์อย่างถึงที่สุด” ทว่าอีกหลายคนกลับมองว่า ความเป็นมนุษย์ที่นำเสนอออกมานั้น ไม่ใช่พฤติกรรมของมนุษย์ปกติในสังคมที่จะยอมรับได้ และลงความเห็นว่านี่คือภาพยนตร์ท็อกซิกที่ไม่เหมาะสมกับคนที่มีปูมหลังเรื่องการโดนนอกใจอย่างยิ่ง

     กระนั้น แม้ว่ากระแสตีกลับภาพยนตร์เรื่อง ‘OMG! รักจังวะ..ผิดจังหวะ’ ในประเด็นเกี่ยวกับการนำเสนอภาพตัวละครเลวตัวหนึ่ง(ที่คงจะมีอยู่ในสังคมนี้จริง)จะหนักหนาสาหัสมากเพียงใด แต่ก็ยังมีส่วนหนึ่งยังมองว่า นั่นไม่ใช่ปัจจัยที่จะถูกนำไปใช้ในการตัดสินว่าภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นภาพยนตร์ที่ดีหรือไม่ดี เพราะภาพยนตร์ก็มีหน้าที่เพียงแค่นำเสนอเรื่องราวและตัวละครแบบใดก็ได้ ไม่ได้มีหน้าที่ชี้ผิดชี้ถูก ทั้งหมดขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของผู้ชมทั้งสิ้นว่าจะแยกแยะอย่างไร และความชอบก็เป็นเรื่องของรสนิยมส่วนตัวของแต่ละคน ในขณะที่คนอื่นพากันขยาดกับภาพยนตร์เรื่องนี้ อีกหลายคนก็อาจจะชอบภาพยนตร์แนวโรแมนติไซซ์แบบนี้ก็เป็นได้ หรือกระทั่งบางคนอาจจะได้เรียนรู้บทเรียนเลวจากตัวละครกาย และนำไปปรับใช้ในชีวิตจริง นั่นเองที่สะท้อนให้เห็นชัดเจนยิ่งขึ้นว่า ภาพยนตร์ก็ไม่ต่างอะไรจากงานศิลปะ ดีเลวปะปนกันไป บทสนทนาวิพากษ์วิจารณ์จากผู้ชมต่อผลงานศิลปะทุกแขนง และทุกปรากฏการณ์ในสังคมจึงเป็นเรื่องสำคัญและจำเป็นในสังคมที่ตระหนักถึงแล้วซึ่งเสรีนิยม ที่จะส่งผลให้เกิดการพัฒนาของอุตสาหกรรมนั้นๆ ต่อไป