เจาะเรื่องราว Shelby Lynch นางแบบสาวที่ไม่ทำให้วีลแชร์และท่อหายใจเป็นอุปสรรคต่อความฝัน

     นางแบบ-นายแบบคือองค์ประกอบสำคัญในอุตสาหกรรมแฟชั่นที่พร้อมนำเสนอความโดดเด่นของเสื้อผ้าและไอเท็มต่างๆ ทั้งบนรันเวย์และการถ่ายแคมเปญลุคบุ๊กต่างๆ เดิมทีนางแบบมีกรอบนิยามความงามที่ค่อนข้างจำกัด ทั้งเรื่องส่วนสูง รูปร่าง ผิวพรรณ เรื่อยไปจนถึงเอกลักษณ์ทางกายภาพ แต่ปัจจุบันคนในสังคมมีแนวคิดต่อมาตรฐานความงามที่เปลี่ยนไป ดังนั้นเราจึงเห็นการเรียกร้องเรื่องความหลากหลาย ซึ่งนั่นนำมาสู่เส้นทางนางแบบของกลุ่มคนที่เราอาจไม่เคยเห็นมาก่อนบนเวทีแฟชั่นระดับโลก

     Shelby Lynch คือตัวอย่างสำคัญของการพัฒนาเชิงสังคม เพราะเธอเปรียบดั่งผู้สร้างแรงบันดาลใจและแสดงให้เห็นว่านางแบบ Gen Z โดดเด่นด้วยลักษณะทางกายภาพที่แตกต่าง ไม่ได้ตรงตามมาตรฐานความงามรูปแบบเดิมๆ และที่สำคัญความบกพร่องทางร่างกายก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการเป็นนางแบบอีกต่อไปแล้ว นี่คือนิยามรูปแบบใหม่ที่ทำให้โลกแฟชั่นเปิดกว้างสำหรับทุกคนมากขึ้น เธอคนนี้กำลังจะกลายเป็นดาวเด่นที่สามารถทำลายกำแพงแห่งความแตกต่างได้สำเร็จ และเธออาจกำลังสะท้อนภาพให้เห็นว่าความสนใจเรื่องความงามอันผูกโยงกับความฝันเชิงอาชีพการงานนั้นสามารถเกิดขึ้นได้จริงในโลกยุคใหม่แห่งนี้

     เชลบี้ถือเป็นแรงบันดาลใจสำคัญของใครหลายคนที่อยู่นอกกลุ่มนิยามความสวยงามตามอุดมคติแบบดั้งเดิม อุปสรรคชีวิตสำคัญของเธอคือ SMA Type 2 หรือโรคกล้ามเนื้ออ่อนแรงที่เธอต้องเผชิญมาตั้งแต่ไม่กี่เดือนหลังลืมตาดูโลก นี่แทบจะปิดกั้นฝันการเป็นนางแบบของหญิงสาวจากอังกฤษผู้นี้ก่อนที่เธอจะรู้จักกับความฝันเสียอีก อุปสรรคตรงนี้ทำให้เธอต้องใช้ชีวิตอยู่บนวีลแชร์ตลอดมา ขยับเขยื้อนร่างกายได้อย่างจำกัด และใช้ชีวิตโดยมีอุปสรรคติดกาย นอกจากนี้เธอยังต้องต่อสายเพื่อช่วยหายใจอีกด้วย เมื่อทุกคนรู้เช่นนี้คงจะคิดว่าเธอคงไม่มีโอกาสเป็นนางแบบอย่างแน่นอน

     เมื่อก่อนอาจจะแต่ตอนนี้ไม่อีกต่อไป...เชื่อเลยว่าหลายคนคิดว่าเชลบี้จะไม่สามารถดำเนินตามความฝันได้ ชีวิตช่วงวัยเรียนของเธอเต็มไปด้วยความนิ่งเฉย ไม่มีอะไรหวือหวาน่าตื่นเต้น ชีวิตเรียบง่ายเป็นกิจวัตรเดิมๆ ตลอดเวลา บางครั้งจากกราฟความน่าสนใจของชีวิตที่เรียบเฉยตามเส้นมาตรฐานกลาง มันกลับต้องต่ำลงเพราะถูกกดขี่หรือบูลลี่บางชั่วขณะ แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้เชลบี้ท้อแท้กับชีวิตแต่อย่างใด และแล้วแฟชั่นคือสิ่งที่มาเยียวยาเธอ เชลบี้เริ่มรู้จักการเลือกสรรเสื้อผ้าให้ตัวเองกับคุณย่าในช่วงเริ่มเข้าสู่วัยรุ่น ซึ่งเธอนิยามว่าเป็นจุดเริ่มต้นของช่วงเวลาที่สามารถแสดงตัวตนของตัวเองอย่างเต็มที่ผ่านเสื้อผ้าที่เลือกจะสวมใส่

     ช่วงเวลาแห่งความโด่งดังและการไม่หยุดที่จะหลงใหลกับแฟชั่น เชลบี้มองว่าเสื้อผ้าคือสิ่งที่เธอสามารถควบคุมได้ อีกทั้งยังเป็นเครื่องพิสูจน์ให้เห็นมุมมองด้านอื่นที่เธอแสดงออก เพราะปกติเมื่อคนพบเจอคนที่มีความผิดปกติทางร่างกาย พวกเขาจะมองว่าคนกลุ่มนี้ด้วยกรอบของ “คนพิการ” ซึ่งสิ่งนี้มีพลังบดบังมิติด้านอื่นๆ ไปเสียหมด เชลบี้ต้องการใช้แฟชั่นเพื่อสร้างโลกอีกมิติเพื่อดึงดูดความสนใจของคนในสังคมให้มองข้ามเรื่องร่างกายและรีบตัดสินเสียที นั่นคือมุมมองเชิงก้าวหน้าที่เธอมอบให้กับสังคมนอกเหนือจากพลังการสร้างความสวยงามแบบไร้ข้อจำกัด

     พลังของเธอยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ เธอมีผู้ติดตามบนแพลฟตอร์มอินสตาแกรมและติ๊กต๊อกหลักครึ่งแสนและหลักแสนตามลำดับ เธอใช้แพลตฟอร์มนี้เพื่อสื่อสารและสร้างแรงบันดาลใจให้ทุกคนไม่เพียงแต่ผู้มีความบกพร่องด้านร่างกายได้มีพลังเดินตามความฝันของตัวเองโดยไม่มีขอบเขตใดมากครอบไว้ เชลบี้กลายเป็นดาวเด่นบนโลกออนไลน์ที่สามารถสร้างความตระหนักรู้ให้กับสังคม ทั้งเรื่องโรคติดตัวของเธอเอง ความหลากหลายเชิงกายภาพ รวมถึงการให้ความสำคัญกับความปกติมากกว่าแค่มองคนอื่นว่าพิการและรู้สึกสงสารเพียงเท่านั้น

     เมื่อเดือนตุลาคม 2020 เชลบี้จับมือร่วมทำงานกับแบรนด์ Kurt Geiger ในแคมเปญการกุศลชื่อ ‘We Are One’ โดยแคมเปญดังกล่าวเป็นแคมเปญที่มอบเงินยอดขายจำนวน 100 เปอร์เซ็นเต็มให้กับองค์กรการบริการสุขภาพแห่งชาติแห่งเกาะบริเตน ซึ่งการร่วมมือกันครั้งนี้ถือเป็นความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ที่เธอทั้งสร้างชื่อกับแบรนด์อันมีชื่อเสียง อย่างน้อยก็ในบ้านเกิด พร้อมทั้งเป็นส่วนสำคัญในการช่วยเหลือผู้ประสบปัญหาโรคภัยไข้เจ็บในหลายรูปแบบ ชื่อของเชลบี้จึงได้รับความสนใจมาตลอดแม้จะไม่ได้ดังเปรี้ยงปร้าง ทว่าเธอก็สร้างปรากฏการณ์อันน่าประทับใจอยู่เสมอ

     นอกจากการถ่ายแคมเปญแฟชั่นแล้ว เชลบี้ยังมีโมเมนต์บนรันเวย์อีกด้วย เรียกว่าผลงานนางแบบของเธอครบวงจรไม่แพ้นางแบบคนอื่นๆ เลยทีเดียว จุดสำคัญคือเธอยังคงโลดแล่นบนเส้นทางนี้ด้วยวีลแชร์และท่อหายใจอยู่ตลอดเวลา เชลบี้ไม่เคยพยายามเปลี่ยนแปลงสิ่งนี้ พร้อมทั้งนำเสนอเซนส์เรื่องแฟชั่นให้โดดเด่นโดยไม่ต้องทำให้อุปกรณ์ช่วยเหลือติดตัวเป็นส่วนหนึ่งของตัวเธอด้วยเหมือนกัน ถึงกระนั้นเธอก็อยากให้ทุกคนไม่มองว่าเธอเอาชนะความบกพร่องทางร่างกาย แต่ให้มองว่าเธอประสบความสำเร็จในแบบที่มองคนอื่นทั่วไป อย่างที่กล่าวไปว่าเธอพูดถึงเกี่ยวกับมองความพิการเป็นจุดหลักจนลืมมองส่วนอื่นไป ถ้าคนยังสรรเสริญโดยยกเรื่องนี้มาเป็นแกนหลักมากกว่าความสำเร็จบางอย่าง เท่ากับว่ากำลังชูเรื่องสภาพร่างกายเหนือผลงานโดยอาจไม่ได้ตระหนักรู้เช่นกัน

     แม้เธอจะประสบความสำเร็จและมีแนวทางอาชีพนางแบบอย่างชัดเจน แต่ก็มิวายถูกวิจารณ์และมอบคำพูดเชิงลบใส่อยู่เสมอ บางคนล้อเลียนว่ากับการเล่นคำคำว่า “Runway not Driveway” ที่ล้อเลียนการใช้วีลแชร์ หรือจะเป็นการมองว่านี่ไม่ใช่อาชีพนางแบบอย่างที่ควรเป็น เรื่อยไปจนถึงการวิเคราะห์ประเด็นว่าเธอเป็นเพียงเครื่องมือของโลกแฟชั่นยุคใหม่ที่นำเสนอภาพลักษณ์อันหลากหลายด้วยลักษณะทางกายภาพ หรือพูดง่ายๆ ว่าหากินกับความบกพร่องของเชลบี้ สะท้อนภาพเกี่ยวกับวงการแฟชั่นที่ยังถูกมองว่าไม่ได้ใส่ใจเรื่องนี้อย่างจริงจัง ผลลัพธ์หลายครั้งยังอยู่ในกรอบความคับแคบ อย่างเช่นความคิดเห็นของหลายคนที่เคยถูกปฏิเสธเพราะเตี้ยเกินไป

     มุมมองการมองเรื่องความหลากหลายนั้นเป็นเรื่องนามธรรมอันส่งผลต่อเรื่องรูปธรรม การสร้างความหลากหลายบางครั้งอาจไม่ถูกยอมรับหรือถึงขั้นปฏิเสธ นั่นก็เป็นเพียงความรู้สึกไม่ปลอดภัยหรือไม่คุ้นชินกับการเปลี่ยนแปลง และบางครั้งการเปลี่ยนแปลงและการนำเสนอสิ่งใหม่ล้วนถูกจับตามองว่าเป็นเพียงการกระทำเพื่อผลประโยชน์อันไม่ได้เอื้อต่อการพัฒนามุมมองความหลากหลายโดยแท้จริง กรณีเชลบี้เป็นกรณีที่สามารถแรงผลักดันมหาศาลได้ก็จริง ในขณะเดียวกันก็หลีกหนีไม่พ้นการตั้งคำถามไม่ว่าจะด้วยความสมเหตุสมผลหรือไม่ก็ตาม นั่นก็เพราะเธอคือจุดเริ่มต้นแสนสดใหม่ที่อาจทำให้คนในสังคมไม่คุ้นชินก็เป็นได้ ติดตามกันต่อไปว่าการพัฒนาความหลากหลายและเปิดมุมมองด้านความสวยงามแบบใหม่นี้จะมีทิศทางอย่างไร ที่แน่ๆ เธอคนนี้สามารถประสบความสำเร็จได้ด้วยความทะเยอทะยานอันยอดเยี่ยม