ยังคงตั้งตารอที่จะได้ชมซีซั่น 2 กันอย่างใจจดจ่อ สำหรับซีรี่ส์เน็ตฟลิกซ์เรื่อง ‘The Glory’ หลังจากที่สร้างแรงกระเพื่อมให้ผู้คนได้หันกลับมาตระหนักถึงประเด็นการบูลลี่ที่ซ่อนตัวอยู่ในหลากหลายสังคม กระทั่งที่บางประเทศแถวนี้ยังได้รับผลกระทบไปเต็มๆ นักบูลลี่หลายชีวิตถูกขุดวีรกรรมขึ้นมาประจาน จนต้องร่อนจดหมายขอโทษสังคมเป็นว่าเล่น แต่นั่นก็ไม่ใช่เพียงแค่ไฮไลต์เดียวที่เป็นผลต่อเนื่องมาจากการตีตลาดของซีรี่ส์เกาหลีใต้น้ำดีเรื่องนี้ เพราะนักแสดงนำอย่าง Song Hye-kyo ก็คือหนึ่งในไฮไลต์สำคัญของซีรี่ส์เรื่องดังกล่าวที่ถูกจับตามองอย่างมากจากผู้ชม ไม่เพียงแค่ฝีมือด้านการแสดงเท่านั้น หากซองเฮเคียวยังต้องเผชิญกับการวิพากษ์วิจารณ์จากแฟนซีรี่ส์ในหลากหลายประเด็นทั้งในชีวิตจริงและในฐานะของตัวละคร

     หนึ่งในประเด็นที่ได้รับการพูดถึงอย่างกว้างขวางเห็นจะหนีไม่พ้น การถูกวิจารณ์ว่า “เธอดูมีอายุมากกว่าเมื่อก่อน” เมื่อปรากฏตัวในซีรี่ส์ The Glory ไปจนถึงการแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับรูปร่างของเธอว่า “ผอมเกินไป” ที่แม้ว่าตัวของซองเฮเคียวจะออกมายอมรับ(ด้วยความภาคภูมิ)ว่า “เธอแก่ลงจริงๆ” พร้อมกับอธิบายถึงการเข้าถึงตัวละครซึ่งเชื่อมโยงกับรูปร่างผอมแห้งของเธอว่า “ตัวละครมุนดงอึนต้องผ่านความยากลำบากมากมาย ดังนั้นการมีร่างกายสวยสมบูรณ์จึงน่าจะไม่สมเหตุสมผลสักเท่าไหร่” จนหลายคนคล้อยตามในที่สุด ทว่าประเด็นเรื่องที่ถูกยกขึ้นมาวิพากษ์วิจารณ์อย่าง “ความแก่ของนักแสดงหญิง” ในวงการบันเทิงของหลายๆ ชาติ ก็สะท้อนให้คนจำนวนไม่น้อยได้หันมาทบทวนและสำรวจอคติของตัวเองที่มีต่อผู้หญิงในวงการบันเทิงที่แตกต่างจากผู้ชายอย่างเห็นได้ชัด

     ซองเฮเคียวไม่ใช่กรณีศึกษากรณีแรก เพราะแม้แต่นักแสดงหญิงมากความสามารถฝั่งอเมริกาอย่าง Sarah Jessica Parker ยังเคยถูกชาวเน็ตวิพากษ์วิจารณ์รอยเหี่ยวย่นบนหน้าตา และผมหงอกบนศีรษะ เมื่อครั้งปรากฏตัวในซีรี่ส์ ‘And Just Like That’ ซีซั่นแรก จนเธอต้องออกมาตอบโต้เปรียบเทียบกับนักแสดงชายอย่าง Andy Cohen ซึ่งมีผมหงอกอยู่ทั่วทั้งศีรษะ แต่ทุกคนกลับรู้สึกเป็นปกติ แต่เมื่อเป็นตัวเธอแล้ว (หรือผู้หญิงทั่วไป) กลับกลายเป็นเรื่องผิดปกติขึ้นมาได้เสียอย่างนั้น 

     มีวลีที่ถูกกล่าวจนเคยชินเอาไว้ว่า “ผู้ชายยิ่งแก่ ยิ่งเหมือนไวน์” คือยิ่งแก่ยิ่งมีความสุขุม และอร่อยเหมือนไวน์(ตามคำเปรียบเปรย) ในขณะที่ผู้หญิงกลับตรงกันข้าม สิ่งนี้ได้สะท้อนพื้นฐานของแนวคิดชายเป็นใหญ่ ที่ได้สถาปนาคุณค่าและความแตกต่างของความแก่ตัวระหว่างชายหญิงขึ้นมาเป็นบรรทัดฐานสังคมเป็นเวลานาน และส่งผลอย่างต่อเนื่องจนตอนนี้ ดังเช่นที่เราได้เห็นผลิตภัณฑ์สกินแคร์และเครื่องสำอางประเภท Anti-Aging ซึ่งถูกผลิตจำหน่ายอย่างหลากหลายในหมู่เพศหญิงมากกว่าเพศชาย ลากยาวไปจนถึงศัลยกรรมการแพทย์เพื่อการยกกระชับที่ได้รับความนิยมในหมู่เพศหญิงอย่างมาก เพื่อรักษาให้ตัวเองอยู่ในบรรทัดฐานความงามของสังคมกำหนด และหนีจากความแก่อันเป็นที่รังเกียจของสังคม ในขณะที่ผลิตภัณฑ์และหัตถกรรมทางการแพทย์เพื่อต่อต้านความแก่ตัวไม่ได้รับความนิยมในหมู่เพศชายมากขนาดนั้นเมื่อเปรียบเทียบกัน นั่นก็เป็นเพราะ ผู้ชายแก่ไปเป็นไวน์ และผู้หญิงแก่ไปเป็นแร้งทึ้ง ยังไงล่ะ ทั้งนี้ยังไม่นับรวมถึงกรณีที่นักแสดงหญิงหลายคนมีงานแสดงร่อยหรอลงเมื่อมีอายุมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัดและน่าเศร้าอีกด้วย

     คำถามก็คือ การแก่ตัวลงเป็นเรื่องธรรมชาติที่เกิดขึ้นกับสิ่งมีชีวิตทุกชีวิตรวมถึงมนุษย์ แล้วเหตุใดเล่าวงการบันเทิงหรือสังคมนี้จึงไม่อนุญาตให้ผู้หญิงได้แก่ตัวลงเลยแม้แต่น้อย โดยที่ไม่ต้องวิจารณ์รูปร่างหน้าตาที่แก่ตามวัยของพวกเธออย่างหมกมุ่น แต่หันกลับมามองและวิจารณ์การแสดงของพวกเธอเป็นหลักแทน ซึ่งเป็นสิ่งที่ควรจะเป็นมากกว่า...