ไม่ได้ดึงมันตึงเอง! เมื่อนักยิมนาสติกจากจีน 'Zhang Boheng' เผยรอยยิ้มแรกจนเกิดโมเมนต์เหล่านี้

     ยังคงดำเนินไปอย่างครึกครื้นกับมหกรรมกีฬาโอลิมปิกประจำปี 2024 ที่จัดขึ้น ณ กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส ซึ่งเป็นที่จับตามองตั้งแต่ยังไม่เริ่มเปิดการแข่งขัน เรื่อยมาจนถึงพิธีเปิดที่เหล่าผู้คนทั่วโลกล้วนจับตามองว่าจะออกมาในรูปแบบใด และก็สร้างความประทับใจไปอย่างท่วมท้น เพราะเมืองที่งดงามไปด้วยศิลปะ อารยธรรม และแฟชั่นได้สร้างประวัติศาสตร์ความยิ่งใหญ่อย่างหลากหลายให้เป็นที่กล่าวถึงไปอีกทุกๆ ปี (ตามไปอ่านเรื่องราวเพิ่มเติมได้ที่บทความ 'รวบ 8 ไฮไลต์โมเมนต์พิธีเปิดมหกรรมกีฬาโอลิมปิกประจำปี 2024 ณ กรุงปารีส ประเทศฝรั่งเศส') กระทั่งเข้าสู่การแข่งขันก็ยิ่งเป็นสิ่งที่ทำให้ผู้คนแต่ละประเทศล้วนพูดถึงมหกรรมนี้กันอย่างคับคั่ง เพื่อส่งแรงใจให้แก่เหล่านักกีฬาที่เข้าร่วมการแข่งขันให้ชิงชัยชนะและร่วมสร้างประวัติศาสตร์หน้าใหม่ให้เป็นที่พูดถึงโดยทั่วกัน หรือแม้แต่โมเมนต์ไวรัลต่างๆ ที่ถูกแชร์ออกไปยังโลกโซเชียลเป็นจำนวนมากตลอดทั้งการแข่งขันว่าแต่ละวันมีอะไรให้กล่าวถึงบ้าง

     หนึ่งในนั้นคือนักกีฬายิมนาสติกสากลชายวัย 24 ปี ‘Zhang Boheng’ ผู้เป็นตัวแทนประเทศจีนได้เข้าแข่งขันกีฬาโอลิมปิกประจำปีนี้ หากจะกล่าวถึงท่วงท่าและฝีมือในการแข่งขันก็ไม่เป็นสองรองใคร ด้วยพลกำลังและสัดส่วนร่างกายที่กำยำทำให้เขาได้เข้ารอบต่อไปอยู่เรื่อยมา ทว่าสิ่งที่ดึงดูดใจแฟนๆ ไม่แพ้กับฝีมือด้านกีฬาที่เขาถนัดคงหนีไม่พ้น ‘ความหน้าตึง’ ของเขาตลอดทั้งการแข่งขันที่ผู้ชมก็สัมผัสได้ว่าเขาแทบไม่ยิ้มเลย จนได้มาซึ่งฉายา ‘เสือยิ้มยาก’ และทำให้ชาวเน็ตต่างพุ่งเป้าจับตามองเขาทั้งโลกทันที

 

 

     แม้จะเป็นการแซวที่เกิดขึ้นจากความเอ็นดู ประกอบกับหน้าตาและรูปร่างอันโดดเด่นของเขาจึงกวาดความสนใจจากทั่วโลกไปอย่างง่ายดาย แต่สิ่งที่ไวรัลยิ่งกว่ากลับไม่ใช่มาดหน้านิ่งของเขา แต่เป็นรอยยิ้มที่ผู้ชมก็ไม่คาดคิดว่าจะได้เห็นมัน เพราะอย่างที่กล่าวไปแต่แรก จาง ป๋อเหิงไม่มีรอยยิ้มแปดเปื้อนบนใบหน้าสักเท่าไหร่ อาจจะเพราะกำลังทำสมาธิหรือใจจดใจจ่อกับการแข่งขันจนไม่สามารถยิ้มออกมาในเวลานั้นได้ พอถึงเวลาพักข้างสนามกล้องกลับสามารถจับภาพเขาขณะยิ้มพอดิบพอดี ทั้งยังส่งสัญลักษณ์มือเป็นรูปมินิฮาร์ตให้แก่ช่างภาพอีกด้วย นี่จึงเป็นสิ่งที่ทำให้หลายคนแปลกใจและเกิดเป็นกระแสในโลกออนไลน์ทันที

     ทั้งนี้ผู้อ่านอาจจะมองเป็นเรื่องเล็กน้อยว่าแค่เขายิ้มทำไมถึงกลายเป็นจุดสนใจนักเพราะคนอื่นๆ ก็ยิ้มได้เหมือนกัน แต่ผู้เขียนมองอีกมุมหนึ่งว่าไม่ว่าจะเป็นจาง ป๋อเหิง หรือใครก็ตามที่สามารถมอบรอยยิ้มให้แก่ผู้คนที่กำลังส่งแรงใจกลับมาหาเขาได้ในขณะที่เขาก็ต้องการกำลังใจเหล่านั้นเช่นกัน มันเป็นสิ่งที่ทำให้ทุกคนเบาใจได้ว่าเขาไม่ได้กดดันตัวเองจนเกินไป หรือไม่ได้ต้องการมอบความตึงเครียดให้แก่ผู้คนที่กำลังรับชมเขาแข่งขันอยู่ ทั้งยังเป็นสัญญาณส่งต่อกลับมาหาผู้ชมว่าพวกเขาได้รับแรงใจเหล่านั้นแล้ว มันก็เป็นสิ่งที่ดีที่เขาจะมอบรอยยิ้มให้แก่ผู้คนที่มองเห็นเขา และคงเป็นเรื่องดีหากทุกคนได้เห็นรอยยิ้มเหล่านี้ในการแข่งขันครั้งต่อๆ ไป