เรื่องและภาพ: นาทนาม ไวยหงษ์

     ใครมีโอกาสได้ชม “ตลก 69 เดอะซีรี่ส์” จะเห็นตัวละครหลากหลายที่รับบทโดยนักแสดงหน้าใหม่กันบ้าง แค่เพียงตอนแรกหลายคนสะดุดตากับ “มิลลี่” สาวผมเขียวที่เรือนร่างเปี่ยมไปด้วยรอยสัก ฉากที่มีเพียงบทสนทนาและจังหวะการเอนกายหลังเพิ่งเสร็จกิจบางอย่างสามารถสะกดตาผู้ชมและกลายเป็นจุดสนใจได้อย่างง่ายดาย เมื่อเห็นฉากนี้และอีกบางฉากที่เราเห็นมิลลี่ปรากฏตัว แม้จะไม่ได้เป็นจุดเด่นของเรื่อง แต่ก็ทำให้ผู้เขียนอยากรู้จักกับบุคคลเบื้องหลังตัวละครนี้มากขึ้น เพราะชีวิตอันเปี่ยมไปด้วยศิลปะที่อาจถูกมองเป็นขบถต่อสังคมของเธอนั้นมีมิติน่าสนใจอยู่ไม่น้อยเช่นกัน

     นักแสดงผู้สวมบทบาทมิลลี่คือ “คังพอย-เปมิกา วงศ์สุรกาญจน์” ปัจจุบันอายุ 30 ปี ประกอบอาชีพเป็นศิลปินเขียนภาพ งานปั้น งานเรซิ่น นางแบบชิบาริ และนักแสดงอิสระ เชื่อเลยว่าคนส่วนใหญ่อาจไม่ได้รู้จักมักคุ้นกับเธอมาก่อน แต่ด้วยเสน่ห์จากเรื่องนี้เพียงช่วงเวลาสั้นๆ ก็ทำให้อยากทำความรู้จักกับเธอให้มากขึ้น เพราะจากเบื้องต้นที่ได้สัมภาษณ์ก็รับรู้ถึงแพสชั่นในการใช้ชีวิตที่คลุกคลีอยู่กับคำว่าศิลปะโดยสมบูรณ์ สะท้อนจากคติประจำตัวว่า “ทุกอย่างที่ออกมาจากเรา เราเรียกมันว่าศิลปะ”

     จุดเริ่มต้นของการมีส่วนร่วมกับซีรี่ส์เรื่องดังบนแพลตฟอร์มเน็ตฟลิกซ์เกิดจากรุ่นพี่ที่รู้จักในแวดวงศิลปะการมัดชิบาริส่งข้อความมาว่า “พอย มีคนอยากได้เราไปแสดงหนังของพี่เป็นเอก” เพียงแค่ประโยคสั้นๆ เธอก็ตอบตกลงทันทีโดยไม่ต้องคิดอะไรเยอะ เพราะเธอคือแฟนตัวยงของ “เป็นเอก รัตนเรือง” ผู้กำกับมากประสบการณ์แห่งวงการบันเทิงไทย แม้เธอจะรู้ว่าไม่ใช่เรื่องง่ายและไม่คิดว่าจะมีโอกาสรับบทในซีรี่ส์รีเมกชื่อดัง แต่ภายในเย็นวันแคสติ้งเธอก็ได้รับสายพร้อมข้อความว่า “พอย พี่เป็นเอกเขาบอกว่า เอา! ซื้อ! ซื้อคาแร็กเตอร์นี้เลย” ซึ่งหลังจากนั้นก็นำมาสู่ฉากนอนเมายา สภาพสีเลอะทั่วตัวหลังจากมีเซ็กซ์อยู่ในคอนโดที่ยังรีโนเวตสีไม่เสร็จกับแฟนหนุ่ม เธอประทับใจกับฉากนี้เป็นการส่วนตัว เธอกล่าวว่า “ซีนนั้นมู้ดและภาพสวยมากจริงๆ ค่ะ”

     การรับบทบาทมิลลี่อาจเป็นเรื่องน่าตื่นเต้นบนเส้นทางการแสดง แต่นี่คือการถ่ายทอดตัวตนของคังพอยออกมาในเวอร์ชั่นซีรี่ส์ “เราก็เป็นตัวเองค่ะ แค่ไปอยู่ในซีรี่ส์ให้คนได้เห็น การพูด บุคลิก และการแต่งตัวแทบไม่ต่างจากตัวจริงเลย” คังพอยกล่าว นอกจากนี้ยังมีการถามเรื่องฉากโป๊เปลือยที่ทำให้เห็นเรือนร่างอย่างเปิดเผยซึ่งคังพอยแสดงความคิดเห็นอย่างตรงไปตรงมาว่า “ขึ้นอยู่กับบริบทค่ะ ตัวเราเองมักจะเผยร่างกายอย่างมีนัยยะอยู่เสมอ เราเลือกใช้ร่างกายตัวเองเป็นงานศิลปะมาตลอด ไม่ว่าจะในการแสดง การมัดเชือกชิบาริ หรือแม้กระทั่งรอยสักบนตัวเรา ผู้ชมศิลปะจะไม่ได้มองแค่ว่าเราโป๊ บางที ศิลปะให้ความรู้สึกที่เย้ายวนมากกว่าเห็นคนเปลือยตรงหน้าเสียอีก” มุมมองเรื่องงานศิลป์แบบนี้สะท้อนให้เห็นว่าเธอก้าวผ่านกรอบกำแพงทางความคิดของสังคม และถ่ายทอดวิถีแห่งศิลปะอย่างอิสระพร้อมสอดแทรกนัยยะได้อย่างสมบูรณ์

     เรื่องความเย้ายวน โป๊เปลือย และมุมมองทางศิลปะสอดคล้องกับการเสพศิลปะตามรสนิยม คังพอยชอบภาพยนตร์อาร์ตและคัลต์ ชอบเสพเสน่ห์ของ “Weird Sex” พร้อมกับชั้นเชิงการนำเสนอศิลปะแนว “Dark Art” โดยเธอเผยว่า “เรามักที่จะชอบดูสัญชาตญาณดิบของมนุษย์ เราจึงมองว่าซีนเปลือยในซีรี่ส์ไทยเป็นเรื่องปกติมาก สุดท้ายแล้วคุณอาจจะดูเรื่องนี้เพราะชอบนักแสดง คลั่งไคล้ผู้กำกับ หรือคุณอาจจะแค่อยากเห็นฉากโป๊เปลือยในเรื่องนี้ก็เท่านั้น ขึ้นอยู่กับรสนิยม” ตอบคำถามที่ถามถึงความคิดเห็นเกี่ยวกับฉากโป๊เปลือยในผลผลิตเพื่อความบันเทิงของไทยในยุคปัจจุบันที่มีฉากเหล่านี้สอดแทรกเข้ามาอยู่เรื่อยๆ อีกทั้งยังแสดงทัศนคติเปิดกว้างเกี่ยวกับวิธีการเสพศิลปะของแต่ละคน แม้บางคนจะจ้องดูเรือนร่างของเธอหรือนักแสดงคนอื่น แต่นั่นก็เป็นรสนิยมในการเสพของปัจเจกบุคคล

     ก้าวข้ามออกจากเรื่องราวของซีรี่ส์และฉากอันตราตรึงสู่ชีวิตส่วนตัว หากใครเริ่มติดตามเธอบนแพลตฟอร์มโซเชียลมีเดียจะเห็นว่าเธอคลุกคลีอยู่กับศิลปะการมัดชิบาริ ซึ่งหลายคนจินตนาการภาพเชื่อมโยงกับเรื่องเซ็กซ์และรสนิยม BDSM โดยคังพอยเผยถึงเรื่องราวเบื้องหลังความชื่นชอบนี้ว่า “เราเคยเห็นตามหนังสือและสื่อต่างๆ มานานแล้วค่ะ แล้วก็ได้เริ่มถูกมัดจริงๆ เมื่อ 2-3 ปีก่อนจากการถูกชักชวนโดยช่างภาพค่ะ หลังจากนั้นชิบาริก็เป็นความรู้สึกที่สวยงามไม่กี่สิ่งในชีวิตของเราไปแล้ว” และเมื่อถามเจาะลึกว่าภาพจำเกี่ยวกับการมัดอาจผูกโยงกับเรื่องเซ็กซ์ คังพอยจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร และเรามีมุมมองเกี่ยวกับสิ่งนี้อย่างไรบ้าง เธอก็ตอบว่า “ก็ไม่ผิดค่ะ(ที่คนยึดโยงกับชิบาริกับเซ็กซ์) แต่เราไม่เคยทำมันเพื่อการมีเซ็กซ์ แต่ศิลปะการพันธนาการสำหรับเรามันให้ความรู้สึกที่ลึกซึ้งและซับซ้อน” นอกจากนี้เธอยังเผยความรู้สึกอันลึกซึ้งเกี่ยวกับการมัดชิบาริด้วยว่า “เชือกถูกรูดผ่านกล้ามเนื้อและเส้นประสาท รัดรึงไปตามสรีระร่างกาย ความรู้สึกถูกนำทางผ่านเชือกโดยผู้มัด ความเจ็บปวดสลับกับความผ่อนคลาย อันตรายที่ยืนอยู่บนความเชื่อใจ น้ำตาที่ไหลออกมาจากความรู้สึกอบอุ่น ฉันตื่นเต้นทุกครั้งที่จะได้รับ และเมื่อทุกอย่างจบลง ฉันเหมือนได้เกิดใหม่อีกครั้ง”

     อีกหนึ่งจุดเด่นที่ทำให้ทุกคนสะดุดตากับคังพอยคือรอยสัก สิ่งที่ทำให้เธอหลงใหลในรอยสักคือรอยความทรงจำที่ทำให้ย้อนกลับนึกถึงได้เสมอ ด้วยความจัดจ้านทางสไตล์ที่อาจถูกมองเป็นขบถต่อสังคมทำให้อยากทราบว่าคังพอยมองเรื่องนี้อย่างไร โดยเธอยังคงยึดมั่นในตัวตนของตัวเอง “เรารักในความขบถ เรารักในรสนิยม จุดยืน ศิลปะ และทัศนคติของตัวเอง เรามักจะทำตัวเป็นแก้วเปล่าอยู่เสมอ ทุกวันเรายังคงรับฟังและเรียนรู้ไม่มีวันจบไม่สิ้น” เธอกล่าวถึงเรื่องนี้อย่างจริงจัง และเมื่อถามว่าถ้าสามารถเปลี่ยนแปลงสังคมได้ จะเปลี่ยนแปลงเรื่องอะไร เธอก็เสริมขึ้นว่า “จะดีหรือแย่ทุกคนควรมีความคิดของตัวเอง แต่ถ้าหากสังคมลองเปิดใจกว้างๆ ยอมรับและเข้าใจในคนที่ต่างจากตัวเองมากขึ้นได้ก็คงดี”

     เมื่ออ่านมาถึงจุดนี้หลายคนคงรู้จักและเข้าถึงตัวตนของศิลปินสาวคนนี้ได้อย่างลึกซึ้งมากขึ้น แต่สิ่งที่จะทำให้ทุกคนได้สัมผัสกับตัวตนของเธอจริงๆ คือการเปิดเผยของตัวเธอเอง ซึ่งโว้กก็เปิดโอกาสให้เธอเปิดมุมมองนำเสนอชีวิตตัวเองผ่านความคิดอย่างอิสระ “โดยปกติแล้วเราค่อนข้างอ่อนโยน พูดน้อย ขี้เกรงใจ ขี้อาย ซึ่งขัดแย้งกับลุคแรงๆ สีผมจัดๆ และรสนิยม BDSM กลิ่นคาวเลือดบนความอีโรติกช่างน่าหลงใหล ภายใต้ความมืดความหม่น นัยน์ตาอันโศกเศร้าแฝงความเย้ายวน เลือด 50 เปอร์เซ็นต์ คือความขบถจากพังก์ และอีก 50 เปอร์เซ็นต์ คือความดาร์กจากโกธิก ไหลเวียนในตัวเรา เราแค่ยึดมั่นในอุดมการณ์ แสดงจุดยืนของเราด้วยการแต่งตัว เราจึงฉีกกฎบิวตี้สแตนดาร์ด การที่เราโกนคิ้ว แต่งหน้า สีผมจัดๆ แล้วไง นี่คือจุดยืนที่เราเป็นมาตลอด 10 กว่าปี และสิ่งเหล่านี้ไม่เคยทำร้ายใคร” คังพอยกล่าวปิดท้ายบทสัมภาษณ์ที่ทำให้เรารู้จักชีวิตเธอมากขึ้น จากตัวละครมิลลี่ที่ตราตรึงผู้ชมในฉากสั้นๆ สู่ตัวตนของคังพอยที่เปี่ยมไปด้วยเรื่องราวอันเชื่อมโยงกับศิลปะ และมุมมองเรื่องความขบถที่หล่อหลอมให้เธอเป็นตัวเองอยู่เสมอจนถึงทุกวันนี้ และนี่คือ “คังพอย-เปมิกา วงศ์สุรกาญจน์”