ซีรี่ส์ “Monster: The Jeffrey Dahmer Story” สร้างโดยอ้างอิงจากเวลาจริง ซึ่งช่วงเวลาเมื่อกว่า 3 ทศวรรษก่อนมีเหตุการณ์เขย่าขวัญ ณ เมืองมิลวอกกี รัฐวิสคอนซิน Jeffrey Dahmer คือฆาตกรต่อเนื่องผู้ล่อลวงเหยื่อมาปลิดชีพและการกระทำการอันโหดร้ายทั้งแง่เซ็กซ์และการเก็บชิ้นส่วน รวมถึงรับประทาน มากไปกว่านั้นยังมีความคิดจะสร้างซอมบี้ในชีวิตจริงเพื่อทำให้เหยื่อเป็นผู้ตายทั้งเป็นและเขาจะได้ทำอะไรก็ได้ตามใจต้องการ เรื่องราวดังกล่าวสร้างความขวัญผวาให้กับประชาชนทั่วไปเป็นอย่างมาก อีกทั้งยังมีเรื่องการเมือง วัฒนธรรม และประเด็นความเท่าเทียมเข้ามาเกี่ยวข้อง การสร้างซีรี่ส์เรื่องนี้ได้รับคำวิพากษ์วิจารณ์อย่างมากว่าเป็นการรื้อฟื้นความทรงจำอันโหดร้าย ในขณะเดียวกันก็นำเสนอเรื่องราวความโหดร้ายแบบเจาะลึก ตอนที่ 6 คือตอนที่เราจะหยิบยกมาพูดถึง ในบทความนี้ไม่ได้มีความต้องการสร้างชื่อเสียงให้กับปีศาจร้ายในคราบมนุษย์ ทว่ากำลังจะบอกเล่าวิธีการเล่าเรื่องที่น่าสนใจมากที่สุดครั้งหนึ่งในโลกซีรี่ส์และภาพยนตร์

ฉากการเล่าเรื่องผ่านภาษามือและดูดเสียงให้เหมือนอยู่ในโลกของคนหูหนวก / ภาพ: Vulture

     ถ้าใครเคยชมซีรี่ส์เรื่องนี้ทราบกันดีว่าแทบทุกตัวละครนั้นมีตัวตนจริง อีกทั้งยังใช้ชื่อจริงทั้งหมดอีกด้วย งานนี้ทำให้เรื่องราวลงลึกถึงแก่น และในตอนที่ 6 ซีรี่ส์กับชื่อตอนว่า 'Silenced' บอกเล่าเรื่องราวความสัมพันธ์ของเจฟฟ์กับเหยื่อรายหนึ่ง (ขอสงวนชื่อ) เขาคือเกย์ผิวดำตาบอดผู้หลงใหลในมนต์เสน่ห์ของเจฟฟ์ เพราะข้อจำกัดทางร่างกายทำให้ยากต่อการหาคู่ครอง การที่เจฟฟ์เข้ามาในชีวิตเหมือนเป็นส่วนเติมเต็มที่เขาตามหา ความสร้างสรรค์ในการบอกเล่าคือเมื่อบุคคลนี้หูหนวกและเป็นใบ้ ก็ต้องเล่าให้ทุกคนรู้สึกร่วมจนถึงที่สุด

     เรื่องราวบอกเล่าตั้งแต่ความสัมพันธ์ของเพื่อน ครอบครัว ไปจนถึงวิธีการใช้ชีวิตของเหยื่อผู้นี้ แต่ที่พิเศษคือเมื่อเข้าสู่โลกของเขา ซีรี่ส์เรื่องนี้จะใช้วิธีการดูดเสียง พร้อมกับสื่อสารผ่านซับ ซึ่งตัวละครในกลุ่มสังคมนั้นจะใช้ภาษามือและการเขียนลงสมุดโน้ตเพื่อสื่อสาร แรกเริ่มอาจจะรู้สึกว่าสัญญาณเสียงมีปัญหาหรือไม่ แต่เปล่าเลยเมื่อชมไปเรื่อยๆ จะรู้สึกเหมือนเข้าไปอยู่ในสภาพแวดล้อมนั้นจริงๆ นี่คือไอเดียการเล่าเรื่องที่ทำให้ผู้ชมเข้าอกเข้าใจ มากกว่าไปนั้นยังสัมผัสถึงความอ้างว้างน่ากังวลในโลกไร้เสียง ในขณะเดียวกันก็เติมมิติเชิงบวกด้วยชุดความคิดและทัศนคติของบุคคลผู้นี้อย่างยอดเยี่ยม

เหยื่อหูหนวกในตอนที่ 6 ของซีรี่ส์ “Monster: The Jeffrey Dahmer Story”  / ภาพ: Decider

     การตัดสลับเสียงเข้าออกเป็นระยะยิ่งบีบคั้นอารมณ์มากขึ้น เซ็ตการเล่าเรื่องแบบนี้ผลักดันให้เราเข้าใจความแตกต่างของมนุษย์ เราเข้าใจดีถึงสภาพแวดล้อมตัวละครทุกรูปแบบ ทุกสถานการณ์ รวมไปถึงข้อจำกัดในการใช้ชีวิต การเป็นเกย์ผิวสีและหูหนวกนั้นใช้ชีวิตลำบากมากในยุคที่สังคมยังปิดกั้นอยู่ วิธีการเล่าเรื่องแบบเงียบฉี่ขับอารมณ์ความกดดันตรงนั้นออกมาเต็มที่ เมื่อเข้าสู่บรรยากาศครอบครัวการหยอกล้อเล่นกันด้วยความเงียบงันก็สามารถขับอารมณ์ความรู้สึกร่วมได้มากกว่าตอนมีเสียงมากมายขึ้นอีกระดับ เรียกว่านี่คือวิธีการเล่าเรื่องที่ทั้งอึดอัด แปลกใหม่ น่าค้นหา และสร้างอารมณ์ความรู้สึกได้ลึกซึ้งที่สุด

     เสียงที่บางคนได้ยิน บางคนเลือกจะไม่ได้ยิน และบางคนไม่สามารถได้ยิน ความโหดร้ายของเจฟฟ์ย่อมทำให้เกิดเสียงน่ากลัว เรื่องราวของเจฟฟ์มีคนได้ยินและพาจิตหลอน บางครั้งมีคนได้ยินหรือรับรู้แต่เลือกจะเมินเฉย และแน่นอนว่าเหยื่อของเขารายหนึ่งไม่สามารถได้ยินแม้กระทั่งเสียงตัวเอง ความเงียบสงัดของโลกถูกออกแบบมาตั้งแต่ต้นตอน แต่ภายหลังมันกลับเป็นเสียงเงียบสงัดที่ไม่ได้ถูกดูดออก แต่มันเป็นเสียงความเงียบเมื่อคนๆ หนึ่งสิ้นลมหายใจ นี่คือบทสรุปการเล่าเรื่องผ่านความเงียบที่มีพลังที่สุดครั้งหนึ่งในอุตสาหกรรมบันเทิงยุคใหม่ หากใครเคยคิดว่าการเล่าเรื่องผ่านความเงียบจะยากเกินกว่าจะทำความเข้าใจ ซีรี่ส์ตอนที่ 6 ของเรื่องนี้มีตัวช่วยทั้งซับ ทั้งการผ่อนปรนด้วยเสียงบางจังหวะ และปัจจัยการร้อยเรียงเรื่องราวอันเฉียบแหลม รับรองว่าความเงียบครั้งนี้จะทำให้ผู้ชมเข้าถึงทุกองค์ประกอบในตอนนี้ ผู้เขียนไม่อยากให้พลาดความสุดยอดตรงนี้ไปจริงๆ