สะท้อนมิติความรักแบบหญิง-หญิงที่ถูกบีบรัดจนแสดงออกไม่ได้ผ่านเรื่อง Ballerina

     ความน่าสนใจของผลผลิตทางวัฒนธรรมจากประเทศเกาหลียุคใหม่คือการสอดแทรกประเด็นสังคมไว้อย่างหลากหลาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องความหลากหลาย ประวัติศาสตร์ ชุดความคิดของคนในสังคม และอื่นๆ อีกมากมาย วิธีการเล่าเรื่องจึงมีมิติซับซ้อนและสะท้อนภาพความจริงได้อย่างยอดเยี่ยม ไม่ว่าจะเป็นภาพยนตร์หรือซีรี่ส์ก็ล้วนหยิบจับประเด็นอันน่าสนใจมาเสิร์ฟให้ผู้ชมมากและน้อยแตกต่างกันไปตามความเหมาะสม ซึ่งวันนี้โว้กจะหยิบยกประเด็นจากภาพยนตร์เรื่อง Ballerina ที่สอดแทรกเรื่องราวของความผูกพันที่เหมือนจะดูธรรมดาแต่กลับทรงพลังและอัดแน่นอยู่ในกรอบของสังคม

อ๊กจูตัวละครหลักที่ทุ่มเทเพื่อการล้างแค้นและปกป้องผู้หญิงที่ตนเองผูกพัน

     เรื่องราวของภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ได้มีเนื้อหาหรือการดำเนินเรื่องอะไรที่ซับซ้อนเท่าไหร่นัก ด้วยเวลาทั้งเรื่องราว 1 ชั่วโมงครึ่งทำให้ทุกอย่างดำเนินไปอย่างรวดเร็วและค่อนข้างเป็นเส้นตรง ความแค้นอาฆาตก็เกิดจากเหตุผลที่เข้าใจได้อย่างชัดเจน ประเด็นความเลวร้ายของการล่วงละเมิดทางเพศและข่มขู่เหยื่อนั้นเป็นเรื่องที่หนักหนาสาหัส และภาพยนตร์ก็แสดงออกมาโดยไม่ต้องคิดต่อยอดมากนัก มันถูกมัดรวมเรื่องเหตุและผลไว้ค่อนข้างครบถ้วน อีกทั้งยังสะท้อนภาพปัญหาเกี่ยวกับอำนาจที่ผู้ชายใช้ต่อผู้หญิงเพื่อสร้างความสุข เงินทอง และขยายอำนาจต่อไปเรื่อยๆ ซึ่งสอดคล้องกับความจริงที่เกิดขึ้นอยู่เป็นะระยะในสังคมเกาหลี

     ฉากหน้าอันงดงามของนักบัลเลต์กับความรักของผูกพันของตัวละคร หากจะพูดว่าเรื่องราวรักใคร่นี้เป็นเชิงชู้สาวก็ไม่อาจสรุปได้ทีเดียว เพราะตัวละครอ๊กจู สาวบู๊ทรงพลัง กับมินฮี สาวนักบัลเลต์เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยประถมก่อนจะโคจรมาเจอกันอีกครั้ง ความรู้สึกโหยหาและเขินอายนั้นชวนให้ผู้ชมตีความเอาเองว่าความผูกพันของทั้งคู่เป็นเชิงเพื่อนสนิทหรือคู่รักกันแน่ แม้มิอาจสรุปได้โดยสมบูรณ์ แต่ความรู้สึกของอ๊กจูนั้นสามารถสะท้อนความรู้สึกของคนในสังคมบางกลุ่มได้ เพราะเธอไม่ได้มีความรู้สึกชุ่มชื่นหัวใจแบบที่เจอกับมินฮีมาก่อน ทั้งนี้ทั้งนั้นมันไม่ใช่จังหวะโรแมนติกเฉพาะบุคคลเท่านั้น มันยังสะท้อนภาพการกดทับจากสังคมที่ค่อนข้างปิดกั้นอยู่ด้วย

มินฮี นักบัลเลต์ผู้สร้างโลกแห่งความชุ่มฉ่ำหัวใจให้อ๊กจู

     ทำไมถึงกล่าวว่ากรอบสังคมค่อนข้างปิดกั้นเรื่องความรู้สึก อย่างที่หลายคนทราบกันดีว่าเกาหลีมีชุดความคิดเกี่ยวกับ LGBTQIA+ ที่ไม่ได้เปิดกว้างชนิดเต็มประตู ดังนั้นเราจึงไม่ค่อยเห็นโมเมนต์ที่พูดถึงเรื่องนี้แบบเปิดกว้างนัก มีเพียงบางฉากบางตอนของภาพยนตร์หรือซีรี่ส์ก็สอดแทรกเข้ามาไม่เยอะนัก แท้จริงแล้วเรื่องนี้ก็เช่นเดียวกันแต่ผู้สร้างต้องการให้มันหนักแน่นพอจะเป็นเหตุผลให้คนๆ หนึ่งตามล้างแค้นและลงมือสังหารคนจำนวนมาก อ๊กจูและมินฮีมีความสัมพันธ์เชิงบวก ทั้งคู่มีความสุขที่ได้ใช้ชีวิตด้วยกัน ได้อยู่ด้วยกัน คนหนึ่งมีด้านแข็งแกร่ง อีกคนอ่อนหวาน เป็นส่วนผสมขั้วตรงข้ามที่ลงตัว ความสัมพันธ์ของทั้งคู่จึงเหมือนการคลุกเคล้าวัตถุดิบต่างขั้วเพื่อสร้างสมดุลในอาหารสักจาน

     ช่วงหนึ่งของภาพยนตร์มีการพรรณนาเกี่ยวกับความรู้สึกของอ๊กจู โดยเธอแทบไม่เคยรู้สึกถึงความอ่อนโยนที่ต้องห่วงใยหรือกระชุ่มกระชวยหัวใจแบบนี้จนกระทั่งใช้ชีวิตกับมินฮี มันดูเหมือนว่าทั้งคู่มีความสัมพันธ์ที่แม้จะฟันธงไม่ได้แน่นอนว่าเป็นสถานะอะไร แต่อย่างน้อยก็เผยให้เห็นว่าผู้หญิงด้วยกันก็มอบความรักให้กันได้ แล้วคำถามคือทำไมสิ่งนี้ถึงเกิดขึ้นไม่บ่อย การที่อ๊กจูเพิ่งเคยรู้สึกแบบนี้ไม่ใช่เพราะปัจเจกบุคคลอย่างเดียวเท่านั้น แต่สังคมหล่อหลอมแนวคิดให้คนส่วนใหญ่ตีกรอบความรู้สึกตัวเอง ความรู้สึกรักใคร่หรือชื่นชอบมันถูกจำกัดจากชุดความคิดในสังคม มีความเป็นไปได้ว่าอ๊กจูอาจหวั่นไหวและสนใจผู้หญิงด้วยกัน ทว่าเธอก็อาจไม่มีโอกาสจะได้ปล่อยความรู้สึกตัวเองให้เป็นแบบนั้น ถึงเวลาที่จะรู้สึกจริงๆ เธอก็เลยพรรณนาออกมาในเชิงที่แสดงให้เห็นถึงความสับสนทางความคิด

เด็กสาวที่ทำให้อ๊กจูรู้สึกผูกพันและพร้อมจะปกป้องในขณะที่กำลังดำเนินการแก้แค้น

     เมื่อมินฮีเสียชีวิตจากการฆ่าตัวตาย มันทำให้อ๊กจูใจสลาย บ่งบอกถึงความรู้สึกผูกพันและมอบใจให้กับหญิงสาวคนหนึ่งจากหญิงสาวอีกคนหนึ่ง ภาพความสัมพันธ์แบบนี้หวนคืนกลับสู่ความคิดของอ๊กจูอีกครั้งเมื่อเด็กสาวคนหนึ่งทำให้เธอนึกถึงมินฮี เธอเริ่มผูกพันกับเด็กน้อยผู้เผชิญชะตากรรมเดียวกับมินฮีคนนี้ มันกลายเป็นความรู้สึกเป็นห่วงเป็นใยที่หญิงแกร่งอย่างเธอรู้สึกแบบต่อเนื่อง ซึ่งก่อนหน้านี้ภาพยนตร์เปิดช่องให้เราอนุมานได้ว่าอ๊กจูแทบไม่เคยรู้สึกแบบนี้เลย นั่นก็เพราะสังคมไม่ได้เปิดกว้างให้เธอรู้สึก ไม่ได้ทำให้เรื่องความรู้สึกระหว่างเพศเดียวกันเป็นเรื่องปกติ เพราะฉะนั้นเดิมทีที่เป็นคนที่มีคาแร็กเตอร์ค่อนข้างแข็งทื่อประมาณหนึ่งอยู่แล้ว ยิ่งทวีการเมินเฉยต่อความรู้สึกหรือมองข้ามสิ่งเหล่านี้ไปโดยไม่รู้ตัว

     เนื้อเรื่องของภาพยนตร์เรื่องนี้สะท้อนความสำคัญที่ชุดความคิดของคนในสังคมมีผลต่ออารมณ์ความรู้สึกของปัจเจกบุคคล หากสังคมเปิดกว้างไม่มีกรอบกำหนดเรื่องอารมณ์ความรู้สึกอันผูกโยงกับเพศ ทุกคนสามารถมีความรู้สึกเหล่านี้แบบไม่ต้องปิดกั้น มันจะเป็นความรู้สึกที่เกิดขึ้นโดยธรรมชาติ นักบัลเลต์สาวอย่างมินฮีที่จากไปคือคนในหัวใจของอ๊กจูตลอดมาและตลอดไป เด็กสาวคนใหม่ทำให้เธอรู้สึกแบบนั้นอีกครั้งในระดับดีกรีที่อาจจะน้อยกว่าเดิมเล็กน้อย ทว่าเธอก็ยังมีความรู้สึกอยากล้างแค้นและปกป้องภัยจากผู้ชาย ซึ่งทั้งหมดเป็นกรอบที่บีบรัดตัวตนของอ๊กจูและคนที่อาจมีรสนิยมหรือความรู้สึกแตกต่างจากบรรทัดฐานของสังคมเดิม