Kelly Wearstler ตกแต่งบ้านในลอสแอนเจลิสให้เต็มไปด้วยสีสันสำหรับครอบครัวเล็กๆ ที่เปี่ยมด้วยชีวิตชีวา

“ผมมาจากครอบครัวที่ชอบไปร้านเฟอร์นิเจอร์แล้วซื้อยกเซตกลับมาบ้าน” Sebastian Maniscalco นักแสดงเดี่ยวไมโครโฟนอธิบายให้เราฟัง การมาจากครอบครัวอิตาลีหัวเก่าในย่านชานเมืองของชิคาโกช่วยเรื่องมุกตลกของเขาได้มาก เมื่อเซบาสเตียนและ Lana Gomez ภรรยาซึ่งเป็นศิลปินซื้อบ้านหลังใหม่เพราะสมาชิกในครอบครัวเพิ่มขึ้น (Serafina ลูกสาวตัวน้อยของทั้งคู่เพิ่งเกิด) เขาไม่รู้เลยว่าจะต้องทำอย่างไร

“ผมไม่รู้เรื่องการตกแต่งบ้านแม้แต่น้อย” โชคดีที่ลาน่าคุ้นเคยกับเรื่องนี้ ตอนย้ายมาอยู่แอลเอเมื่อปี 2007 เธอเคยทำงานเป็นจิตรกรประจำให้กับ Kelly Wearstler ดีไซเนอร์สาวสวยเป็นคนวาดภาพต่างๆ สำหรับโปรเจกต์ที่เปี่ยมไปด้วยพลังความคิดสร้างสรรค์ให้กับเจ้านายสาว และภาพวาดขนาดมหึมาฝีมือของเธอก็แขวนอยู่หลังโต๊ะทำงานของเคลลี่ซึ่งช่วยทำให้อาชีพจิตรกรของเธอเป็นที่รู้จักในวงกว้าง ดังนั้นเมื่อถึงเวลาที่ต้องตกแต่งบ้านของตนเอง ลาน่าจึงรู้ว่าเคลลี่สามารถทำให้บ้านของเธอและสามีมีบรรยากาศที่อบอุ่น เป็นมิตร สามารถใช้เป็นทั้งที่อยู่อาศัย ทำงาน เลี้ยงสังสรรค์ และบ่งบอกถึงความสนุกสนานมีชีวิตชีวาของทั้งคู่ด้วย ที่สำคัญที่ทำงานของดีไซเนอร์อยู่ใกล้บ้านของพวกเขา

“ทั้งคู่ชอบสีสันและมีบุคลิกไม่เหมือนใคร” เคลลี่อธิบาย เธอร่วมออกแบบตกแต่งบ้านหลังนี้อย่างใกล้ชิดกับลาน่า “ลาน่า พร้อมรับฟังคำแนะนำทุกอย่าง” บ้านสไตล์บังกะโลแบบสเปนที่ตั้งอยู่ใกล้เวสต์ฮอลลีวู้ดหลังนี้มีแปลนลักษณะเปิดที่สามารถตกแต่งได้ง่าย แต่โครงสถาปัตย์ดูเรียบง่ายเกินไป เคลลี่จัดการทำให้ตัวบ้านดูมีอะไรมากขึ้น เธอออกแบบประตูทางเข้าให้มีลักษณะโค้งสวยดูโก้ แทนที่จะเป็นประตูสี่เหลี่ยมผืนผ้าแบบเดิม บันไดถูกออกแบบใหม่และตกแต่งด้วยราวบันไดทองเหลือง กรอบประตูที่นำไปยังห้องครัวและห้องรับประทานอาหารตกแต่งด้วยหินอ่อนซิลเวอร์พอร์โตโร ผนังต่างๆ ในบ้านตกแต่งด้วยวอลเปเปอร์หลากสีจาก Cannon/Bullock ทั้งหมดนี้ทำให้ห้องต่างๆ ดูโปร่งและมีบรรยากาศสดใส “หลายคนคิดว่ามันเป็นหิน” เซบาสเตียนบอก

การที่ลาน่าเปิดโอกาสให้เคลลี่แสดงฝีมืออย่างเต็มที่ (เธอบอกว่า Ettore Sottsass นักออกแบบชาวอิตาลีผู้มีความคิดแหวกแนวคือ “แรงบันดาลใจ”) เคลลี่จึงใช้เฟอร์นิเจอร์ตกแต่งที่ออกแบบอย่างสร้างสรรค์ ดูสนุกสนานและท้าทายแต่ก็ยังอยู่ในขอบเขต อันประกอบด้วยงานแนวโมเดิร์นและโพสต์โมเดิร์น ต่างๆ เช่น โคมไฟติดผนังของ Jean Royère เก้าอี้ Vilbert ผลงาน ของ Verner Panton และงานชิ้นเด่นๆ ของ Sottsass ที่ตั้งอยู่ท่ามกลางผลงานชิ้นพิเศษของบรรดาศิลปินหน้าใหม่ ตู้เจสโซลวดลายใบไม้ในห้องนั่งเล่นเป็นผลงานของ Katie Stout นักออกแบบจากบรูกลิน โคมไฟพลาสติกในห้องนอนใหญ่เป็นผลงานของ Misha Kahn นักออกแบบจากบรูกลินอีกคนหนึ่ง ในห้องนอนแขกมีตู้เคลือบเรซิ่นผลงานของ Matthew และ Carly Jo Morgan นอกจากนี้ก็ยังมีตู้บาร์ขายาวที่เคลลี่ร่วมออกแบบกับ Peter Shire ศิลปินชื่อดังจากย่าน Echo Park (ซึ่งมีผลงานร่วมกับศิลปินกลุ่มเมมฟิส)

“เคลลี่ทำให้ฉันรู้จักศิลปินเหล่านี้และเธอก็ร่วมกับพวกเขาสร้างสรรค์งานที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน” ลาน่าเล่า “Serafina จะเติบโตขึ้นมาในบ้านที่เต็มไปด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่มีความพิเศษ งานแต่ละชิ้นดูเหมือนจะมีชีวิตขึ้นมาจริงๆ” แม้ทั้งคู่จะตกแต่งบ้านด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่ดูแปลกล้ำยุค แต่พวกเขาก็ต้องการความสะดวกสบายด้วยเหมือนกัน “แต่ก่อนนี้ผมและลาน่ามีโซฟาที่คนหนึ่งนั่งได้อย่างสบายแต่อีกคนเกือบตกที่นั่ง” เซบาสเตียนเล่าพลางหัวเราะ โซฟาตัวปัจจุบันของพวกเขามีขนาดลึกถึง 3 ฟุตครึ่งและสามารถนอนดูทีวีด้วยกันได้ เคลลี่เป็นคนออกแบบสั่งทำพิเศษและบุด้วยผ้าลายเพื่อทำให้ดูไม่เทอะทะเกินไป ในส่วนของผนังบ้านเคลลี่ตกแต่งด้วยภาพเขียนของลาน่า และ John Townsend กูรูงานออปอาร์ต รวมถึงงานของ Jona- than Anzalone ศิลปินหน้าใหม่จากแซนแฟรนซิสโก และแทนที่จะตกแต่งด้วยผลงานของลาน่าทั้งบ้าน เคลลี่เสนอให้แปลงภาพวาดเป็นพรมซึ่งทอโดย The Rug Company

แม้ว่าเจ้าของบ้านเห็นด้วยกับการที่เคลลี่ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ที่ไม่เหมือนใครและในบ้านเต็มไปด้วยของแปลกๆ แต่ความเห็นต่างก็เป็นเรื่องที่เลี่ยงไม่ได้อยู่ดี เซบาสเตียนพูดถึงโคมไฟผลงานของ Anton Alvarez ดีไซเนอร์ชาวสวีเดน-ชิลี ที่งานของเขาเป็นการนำวัสดุต่างๆ มาห่อและประกอบเข้าด้วยกันและร้อยเรียงด้วยกาวว่า “ผมคิดว่ามันยังไม่ได้เอาออกจากห่อ แต่ปรากฏว่านั่นคือแกะออกมาแล้ว” เขาหมายถึงโคมไฟที่มีขายาวสำหรับตั้งในห้องนั่งเล่น “ผมกับภรรยาคิดกันว่าจะบอกเคลลี่อย่างไรดีว่าเราไม่ชอบโคมไฟชิ้นนี้ คือมันดูประหลาดเกินไป” แต่เคลลี่ก็พิสูจน์ให้เห็นว่าไม่จริง ปัจจุบันทั้งลาน่าและเซบาสเตียนต่างบอกว่ามันเป็นของชิ้นหนึ่งที่พวกเขาชอบที่สุด “เคลลี่สอนเราจริงๆ” เขาพูดต่อ “หลังจากเธออธิบายถึงอะไร สักชิ้นหนึ่งจบ เราเดินออกมาและรู้สึกว่า ‘จริงด้วย มันสวยนะ’ ผมรู้สึกว่ามีกูรูด้านดีไซน์มาช่วย”

ภาพ: Stephan Julliard

เรื่อง: Hannah Martin

แปลและเรียบเรียง: วิลาสินี เดอเบส