บทสัมภาษณ์จากนิตยสารโว้กประเทศไทย ฉบับมิถุนายน 2021 ฉลอง #PRIDEMONTH

 

“เจนนี่ ปาหนัน”  และ “สมิหลา เจ” เป็น “ชื่อจริง” ของ วัชระ สุขชุม นักแสดง พิธีกร ฝ่ายสร้างสรรค์รายการ (ครีเอทีฟ) พิธีกรรายการ เทยเที่ยวไทย และยูทูเบอร์ที่ฮอตที่สุดคนหนึ่งในเวลานี้ เจนนี่ฝากให้บอกตั้งแต่เปิดเรื่องว่า“หนูโสดนะคะ” แต่เราอยากบอกเพิ่มว่า จะชนะใจเจนนี่ได้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายหรอกค่ะ นางเลือก!

 

 

V: ทุกวันนี้นิยามตัวเองว่าเป็นอะไร

J: เป็นบ้าค่ะ (หัวเราะ) แต่ถ้าตอบจริงๆ ตั้งแต่เด็กก็คิดว่าเราคือผู้หญิงสวยคนหนึ่ง โตมาก็อยากเป็นผู้หญิง งั้นเป็นผู้หญิงแหละเนอะ แต่ถ้าให้นิยามอาชีพตัวเอง ก็เป็น Rising star variety ค่ะ เราทำทุกอย่างที่ทุกคนให้ทำ เจนนี่เป็นคนที่โชคดี คนเก่งมีเยอะ แต่เก่งด้วยมีดวงด้วยไม่ได้มีเยอะไงคะ เราโชคดีที่รู้จักคนเก่งมากมายที่เขาให้โอกาสเรา คนแรกเลยคือพี่โจโจ้ แทรชเชอร์แบงคอก จริงๆ เราไม่ใช่สมาชิกแทรชเชอร์ แต่พี่โจ้ก็คิดถึงเราเวลาทำวิดีโอ เลยมีโอกาสได้แสดงกับแทรชเชอร์ ได้ถ่ายวิดีโอคลิปพาโรดี้ แล้วก็จัดงานปาร์ตี้ ก็ทำมาเรื่อยๆ จนแกรมมี่มาเห็น แล้วก็มาทาบทามผ่านทีมพี่โจ้ เลยได้ร่วมงานกับ Bang Channel แล้วก็ได้มาร่วมงานกับพี่ป๋อมแป๋มในที่สุด จริงๆ คือแป๋มแอบดูเจนนี่มานานแล้ว แล้วยายก็เป็นคนเก่งที่นิสัยไม่ค่อยดีเท่าไร เลยใช้อำนาจมืดของตัวเองดึงเราเข้ามาเป็นครีเอทีฟในทีม (ลดเสียงเป็นกระซิบ) นี่ถ้านั่งอยู่ด้วยกันคำหยาบลอยมาแล้วนะ ทีแรกไม่ได้ทำรายการ เทยเที่ยวไทย แต่พี่แป๋มพยายามดันเรา แล้วก็ให้เราสลับมาทำ เทยเที่ยวไทย เรื่อยๆ จนกลายเป็นพิธีกรคนที่ 4 ได้มาเป็นเจนนี่  ปาหนันทุกวันนี้ แทรชเชอร์เหมือนเป็นถนนที่ทำให้เราได้ออกมาเจอถนนใหญ่อย่าง เทยเที่ยวไทย ส่วนเทยเที่ยวไทย ก็เป็นจุดเริ่มต้นในวงการบันเทิง เพราะถัดมาก็มีโอกาสได้เล่นละครของเวิร์คพอยท์เรื่อง นางแค้น แล้วกลายมาเป็นสมิหลา เจ เป็นแรปเปอร์ที่สวยที่สุด สวยกว่ามิลลิ (หัวเราะ) แต่พอดีมิลลิเก่งกว่า เลยตัดสินใจหลบทางให้ แต่ถ้าวันหนึ่งไม่มีอะไรให้ทำแล้ว สมิหลา เจอาจจะกลับมาอีกก็ได้นะคะ 

 

V: ตอนนี้เข้าอินเทอร์เน็ตทีไรก็เจอเจนนี่ปาหนันทุกที อยากรู้ว่าทำงานอะไรอยู่บ้าง

J: นอกจากช่องยูทูบ (Jennie Panhan) ที่เกิดจากเราเป็นสาววาย ชอบดูผู้ชายจีบกัน ก็เลยทำรีแอ็กชั่นวิดีโอลงยูทูบ แล้วพอดีแกรมมี่ก็ส่งเสริมให้เราดันช่องให้มีคอนเทนต์มากขึ้น อีกหน่อยน่าจะมีอีกหลายรายการออกมาเรื่อยๆ อยากฝากให้ติดตามกัน ล่าสุดพี่แป๋มให้โอกาสมาเป็นพิธีกร รวมทีมกับพี่แป๋ม ปิงปอง จัดรายการ ทอล์กกะเทย SSS (เอส 3 ตัว เพราะมี 3 คน) เพิ่มอีกหนึ่งรายการ ฝากด้วยนะคะแม่! 

 

V: ย้อนไปสมัยเด็กๆ หลังรู้ตัวว่าเป็นผู้หญิง เจนนี่ต้องเผชิญอคติอะไรบ้างไหม 

J: ไม่มีนะคะ เผอิญเป็นคนมีความสุขกับสิ่งเล็กๆ เลยไม่ค่อยสนใจ (หัวเราะ) ช่วงมัธยมจะเจอปัญหาเยอะกว่า เพราะสังคมต่างจังหวัดจะหัวโบราณ นั่งรถสองแถวก็ยังโดนแซวอยู่ แต่พ่อสอนเราตลอดว่าให้เป็นคนรักดี ไม่เกเร เราก็เลยเป็นเด็กดี ตั้งใจเรียนมาแต่เด็ก เลยไม่ค่อยเจอครอบครัวหรือสังคมรอบตัวตำหนิเท่าไร กลับกลายเป็นถูกคนอื่นยกไปเปรียบกับลูกตัวเองด้วยซ้ำพ่อแม่ไม่เคยยกเรื่องกะเทยมาเป็นเรื่องทำโทษเลย พ่อเป็นคนนิ่งๆ พูดน้อย เป็นตำรวจอีก คนชอบถามว่าพ่อเป็นตำรวจแล้วลูกเป็นกะเทย ไม่โดนอะไรมั่งเหรอ น่าจะเพราะภาพในสื่อสมัยก่อนที่มักจะมีปัญหากัน แต่เราไม่เคยโดนอะไรเลย  

 

V: แสดงว่าคุณพ่อเป็นคนใจกว้างนะ 

J: ด้วยค่ะ อย่างตอนปี 1 เริ่มไว้ผมยาวเพราะอยากเป็นผู้หญิงแล้ว คนอื่นมองมาก็คิดว่าเรียนศิลปากรมันเซอร์เนาะ เราก็เออออตามไป มีวันหนึ่งไปบ้านย่าแล้วต้องเจอญาติๆ มีคนทักว่าผมมันยาวแล้วเนาะมันสวยขึ้นเนาะ พ่อเดินมาลูบหัวพร้อมบอกว่า “เป็นอะไรก็เป็นแต่อย่าเป็นเสือใบละกัน” ตอนนั้นเราเข้าใจว่าเสือใบคือเสือไบฯ ชายก็ได้หญิงก็ได้ แต่เสือใบที่พ่อว่าจริงๆ คือโจรที่ชื่อว่าเสือใบ (หัวเราะ) คือพ่อเป็นตำรวจไง เขาก็หมายถึงว่าอย่าเป็นคนชั่ว อย่าไปเป็นโจรก็พอ เป็นครั้งแรกที่มีการพูดถึงเรื่องนี้ในครอบครัว เราไม่เคยต้องมานั่งหาวิธี Come out กับเขาเลย เชื่อว่าคนเป็นพ่อแม่ก็รู้อยู่แหละ เหมือนซึมซับมาเรื่อยๆ เป็นครั้งแรกที่รู้ว่าพ่อคิดกับเราแบบนี้นะ หรือเพราะน้องสาวเกเรมาก แต่เขาไม่ต้องปวดหัวกับเราก็เลยปล่อยไม่รู้นะคะ พอเราไม่เคยทำอะไรให้เดือดร้อน พ่อแม่ก็เลยไม่ตั้งคำถาม เจนนี่ก็เลยเป็นนางงามสมิหลามาได้แต่เด็กเลยค่ะ   

 

V: อยากให้สังคมไทยเปลี่ยนมุมมองเกี่ยวกับผู้หญิงข้ามเพศอย่างไรบ้าง 

J: สิ่งที่เราอยากเห็นมันเปลี่ยนคือการยอมรับอย่างแท้จริง ในสังคมไทยถ้ามองลึกเข้าไปจริงๆ เขารับเราแบบแกนๆ คือยังไม่ได้ยอมรับเราขนาดนั้น อย่างที่เคยเจอมา บางครั้งเวลาเราเข้าห้องน้ำหญิง ผู้หญิงบางคนมองเราด้วยความตกใจหรือส่งสายตาแบบว่า อุ้ย! เธอเฉาะข้างล่างมาแล้วหรือยัง เวลาไปผับเคยเจอแม่บ้านที่เฝ้าหน้าห้องน้ำผายมือปาดหน้าให้เราไปเข้าห้องน้ำชายแทนด้วย แต่เราคิดว่าฉันคือผู้หญิงก็ต้องเข้าห้องน้ำหญิงจ้ะป้า เคยมีเหตุการณ์ต้องเข้าห้องน้ำชาย ผู้ชายก็มีท่าทีหวาดระแวง ไม่ปลอดภัยเวลาเห็นกะเทยเดินเข้าห้องน้ำชาย ขนาดตอนนั้นเรายังไม่แต่งหญิง ยังมีรูปลักษณ์เหมือนผู้ชาย แต่เข้าไปแล้วก็เหมือนกับเข้ามาแอบดูผู้ชายหรือเปล่าเนี่ย คือแค่เรื่องเบสิกอย่างห้องน้ำยังเป็นปัญหาอยู่อย่างเห็นได้ชัด ไม่ต้องไปถึงขั้นกฎหมายหรอก เรื่องเบสิกยังไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นต์เลย

V: ผู้หญิงข้ามเพศมีข้อได้เปรียบในการใช้ชีวิตไหม  

J: เรารู้สึกว่ากะเทยได้รับการยอมรับในเรื่องความคิดสร้างสรรค์ ไอเดียเริด เป็นข้อได้เปรียบในสายงานครีเอทีฟมากอย่างที่ MTV ครีเอทีฟเป็น LGBTQ+ เกือบ 90 เปอร์เซ็นต์ แทบจะครองแผนกโปรดักชั่นเลย เวลาเลือกเด็กฝึกงานเราจะดูโพรไฟล์ของ LGBTQ+ ก่อน แล้วค่อยผู้หญิง แล้วค่อยดูผู้ชาย แต่สุดท้ายก็รับผู้ชายนะคะเพราะมันแฮปปี้ดีย์ (หัวเราะ) ล้อเล่นนนน จริงๆ คือมันตรงโจทย์ของรายการมากกว่า มีผู้ชายในตำแหน่งครีเอทีฟน้อยมาก มีแต่คุณแม่และลูกสาว

 

V: อุปสรรคในชีวิตของผู้หญิงข้ามเพศมีอะไรบ้าง

J: หูว...(คิด) คิดไม่ออกเลยค่ะ พอดีเป็นคนมองอะไรไม่ค่อยเป็นอุปสรรค หรือหนูไม่ค่อยแคร์นะ (ขำ) ถ้ามองในหลายๆ อาชีพ การเป็น LGBTQ+ เป็นข้อเสียเปรียบ เช่น ในสายงานครู การบิน การบินนี่ชัดมาก ผู้หญิงเป็นแอร์ ผู้ชายต้องเป็นสจวร์ด กะเทยไม่มีสิทธิ์ การเป็นครูก็จะเสียเปรียบเรื่องการยอมรับ เราก็แปลกใจเหมือนกัน เพราะความเก่งไม่ได้ขึ้นอยู่กับเพศสักหน่อยแม่ บางทีกะเทยสอบได้คะแนนเยอะกว่าผู้ชายผู้หญิงอีก ข้อจำกัดเยอะ อคติก็เยอะ ข้อเสียเปรียบอย่างเดียวของเจนนี่คงเป็นเรื่องความรัก เจนนี่มองว่าไม่ใช่เพราะเป็นกะเทยอย่างเดียวหรอก หน้าตาเราสวยไม่ได้พิมพ์นิยมไง แต่ก็สวยนะ (ยิ้ม) 

 

V: กะเทยไม่ได้อาภัพรักทุกคนสักหน่อย กะเทยสวยไม่สวยก็มีแฟนกันเยอะแยะ ผู้หญิงผู้ชายก็ไม่ได้สมหวังกันทุกคน สรุปว่าเจนนี่เลือกนั่นแหละ เรารู้

J: โอ๊ยยยยยย นี่เป็นหมอดูหรือเปล่าแม่! อย่างกับตาเห็น จริงๆ แล้วคือหนูเลือกนั่นแหละ (หัวเราะ) หนูชอบคนยิ้มน่ารัก ไม่ต้องหล่อขนาดนั้น ความหล่อมันเบื่อเร็ว สู้ความน่ารักไม่ได้ เจอบางคนยิ้มน่ารักมา เราแพ้เลย สเปกเราก็คือชอบคน sexy cute ยิ่งน่ารักมาพร้อมกล้ามนี่ อู้หู...แพ้ไปเลยแม่ แต่ด้วยความที่ไม่เคยมีแฟนมาก่อน แล้วตอนนี้เป็นเจนนี่ ปาหนันด้วยไง เลยเหมือนมีกำแพงที่ค่อนข้างสูง คนที่เข้ามาเราก็ไม่รู้ว่าเข้ามาเพราะอะไร ไม่รู้ว่าเวลาเขามาคุยกับเรา ชมเรา บอกว่าชอบเรา เพราะเราเป็นเจนนี่ ปาหนัน หรือเพราะเขาคิดว่าเราน่ารักจริงๆ บวกกับความไม่มั่นใจในหน้าตาตัวเอง ก็เลยกลายเป็นว่าปัดตกหมดเลย ระแวงไปหมด แล้วหนูดันชอบผู้ชายแท้ ไม่ได้ชอบเกย์ เพราะความรู้สึกว่าเราเป็นผู้หญิง เราไม่ได้รู้สึกว่าเราเป็นเกย์ แล้วผู้ชายแท้ก็ชอบผู้หญิงแท้ไง แต่เราเป็นแค่ผู้หญิงเฉยๆ หรือเราแค่อาจจะยังพาตัวเองไปไม่ถึงคนนั้นก็ได้ แต่ถ้าเจอเกย์ที่ตรงสเปกก็ไม่แน่นะ

 

V: สรุปว่าจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่เคยมีแฟนสักคนเลย 

J: ทั้งชีวิตนี้ไม่เคยมีแฟนเลยยยย โอ๊ย ปวดหัว แต่ยังคงเต็มใจที่จะตามค้นหานะคะ

 

V: แล้วที่ตัดสินใจทำศัลยกรรมหน้าอก เพราะเหตุผลไหนบ้าง 

J: เนี่ยหนูเสียใจมาก ทำนมมาปุ๊บโควิดมาเลย อดใช้เลย (ขำ) หนูศัลย์หน้าอกอย่างเดียวค่ะ ที่แรกและที่เดียวเลย เรารู้สึกว่าอยากเป็นผู้หญิงมาแต่เด็ก การมีหน้าอกมันเติมเต็มความรู้สึก สมัยก่อนเวลาแต่งตัวเป็นผู้หญิงแล้วใส่บราเรารู้สึกว่ามันไม่ครบ พอมีหน้าอกแล้วใส่เสื้อผ้าสวยขึ้น ทุกอย่างลงล็อก แล้วเราเป็นคนชอบแต่งตัวด้วย จริงๆ ก็เคยไปซื้อชุดชั้นในก่อนทำหน้าอกแล้ว แต่เราจะแค่บอกไซซ์คร่าวๆ เขินๆ ทั้งที่พี่ๆ พนักงานน่ารักมาก ปฏิบัติกับเราเหมือนเป็นผู้หญิงคนหนึ่งเลยนะคะ แต่พอวันที่เรามีหน้าอกแล้วไปเดินเลือก มันเป็นคนละความรู้สึกเลย ทั้งๆ ที่เป็นการไปซื้อชุดชั้นในเหมือนกัน ตอนนี้เรารู้สึกเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง สามารถเม้ามอยได้ว่าไหนไปทำมากี่ซีซี วันนี้หาแบบดันหรือไม่ดัน แฮปปี้มากค่ะ ตอนนี้มองตัวเองในกระจกแล้วรักตัวเองมากขึ้น นี่แหละ เจนนี่ปาหนันที่เราอยากเป็น มันใช่เลย

 

V: ทำไมการได้เห็นภาพตัวเองเป็นอย่างที่อยากเป็นถึงสำคัญ

J: ตัวเราคือตัวเรา ตัวเราเป็นของเรา ถ้าเรารู้สึกว่าเราครบในแบบที่เราต้องการ มันเป็นอะไรที่สร้างความสุขให้ตัวเองมากที่สุดแล้ว ถ้าเราหวังแต่จะให้หลายๆ คนมารักเรา แต่เรายังไม่เป็นตัวเองเลย มันก็ไม่ใช่ เมื่อก่อนก็สงสัยว่าการรักตัวเองคืออะไร กินของอร่อยเหรอ ก็ใช่อยู่บ้าง แต่สุดท้ายแล้วการรักตัวเองของเจนนี่คือตอนนี้ฉันมีสิ่งที่ต้องการอยู่กับฉันแล้วจะกินของอร่อยก็กินได้ อยากแต่งตัวสวยก็ทำได้อย่างที่เราต้องการ ตอนนี้เรารักตัวเองแล้ว ก็อยากให้คนอื่นมารักเราในแบบที่เราเป็นด้วย สำหรับเจนนี่ ปาหนัน เราครบแล้ว แต่ถ้าจะผ่าอะไรเพิ่มก็ถือเป็นของแถมแล้วกัน สรุปว่า เจนนี่พร้อมที่จะเป็นที่รักแล้วค่ะ!

 

ภาพ: สุดเขต จิ้วพานิช

เรื่อง: วรรณวนัช สิริ