“ชุดว่ายน้ำ” เป็นชุดสำหรับว่ายน้ำที่ให้ความคล่องตัวและเหมาะสมแก่การทำกิจกรรมรูปแบบดังกล่าว ภายหลังมันถูกพัฒนาด้านแฟชั่นให้มีความทันสมัย เซ็กซี่ และเปลี่ยนโฉมไปตามกาลเวลา กฎระเบียบต่างๆ ที่ถูกตั้งขึ้นเพื่อจำกัดสิทธิ์ในการสวมเสื้อชุดว่ายน้ำผ่อนคลายลงตามเรื่องสิทธิมนุษยชน ผู้คนไม่ควรถูกจำกัดสิทธิ์เพียงเพราะอยากสวมชุดว่ายน้ำ นั่นทำให้การเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นตลอด แต่ในบางสังคมหรือสำหรับคนบางกลุ่มยังผูกติดเรื่องต่างๆ เข้ากับชุดว่ายน้ำว่าเป็นความไม่เหมาะสม ซึ่งมันเป็นเรื่องที่สุดแสนจะล้าสมัย ในเมื่อรู้จักคำว่ากาลเทศะทำไมชุดว่ายน้ำยังตกเป็นเป้า และเป้าหลักยังคงเป็นหญิงสาวที่ต้องการสิทธิในเรือนร่างของตัวเอง โว้กจะพาไปย้อนดูการล้อเลียนครั้งประวัติศาสตร์ที่ตั้งคำถามเกี่ยวกับสิทธิในการสวมชุดว่ายน้ำอย่างจริงจัง

หมวดไวกิ้งกับลุคชุดว่ายน้ำที่กลายเป็นประเด็นข่าวในประเทศไทย / ภาพ: MGR

     จากกระแสของตำรวจหญิงของไทยได้รับเสียงวิพากษ์วิจารณ์ถึงความเหมาะสมในการสวมชุดว่ายน้ำทั้งๆ ที่เธอก็สวมมันที่สระน้ำและถ่ายภาพโพสต์ลงบนโซเชียลมีเดีย หลายคนกลับวิพากษ์วิจารณ์ว่าเป็นตำรวจไม่ควรสวมชุดเผยเรือนร่างแบบนี้ คำถามคือทำไมเรื่องเหล่านี้ยังเกิดขึ้นอีกในปี 2022 คนบางกลุ่มยังผูกติดอาชีพและภาพลักษณ์เข้ากับชีวิตส่วนตัวมาโดยตลอด ทำให้การพัฒนาด้านสิทธิมนุษยชน โดยเฉพาะของผู้หญิงไม่คืบหน้าเท่าที่ควร กับดักทางความคิดตรงนี้ตีกรอบจนละเมิดสิทธิในร่างกายของหญิงสาวไปโดยปริยาย และนั่นก็ไม่ใช่เรื่องที่ควรจะเกิดขึ้นแต่อย่างใด

ตำรวจฝรั่งเศสควบคุมการสวมชุดว่ายน้ำ โดยบังคับให้ผู้หญิงรายหนึ่งถอดชุดเบอร์กินี่ / ภาพ: The Guardian

     #BurkiniBan ย้อนกลับไปในปี 2016 มีข่าวหนึ่งที่เป็นกระแสอยู่พักใหญ่คือการแบนผู้สวมชุดว่ายน้ำ ‘Burkini’ หรือชุดว่ายน้ำแนบเนื้อมีผ้าคลุมคล้ายฮิญาบ ข่าวนี้ทำให้ผู้คนฝรั่งเศสรวมถึงคนทั่วโลกวิจารณ์สนั่นว่าทำไมตำรวจเมืองนีซถึงต้องมากำหนดเกณฑ์ว่าผู้หญิงควรใส่หรือไม่ควรใส่อะไร และเปรียบเทียบไปถึงช่วงยุค ‘20s ที่ตำรวจวัดความยาวของชุดเพื่อความเหมาะสมบนชายหาด แสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่าสั้นหรือยาว โป๊หรือปิดมิดชิด แต่อยู่ที่การตีกรอบจำกัดสิทธิ์ของผู้อื่น เพราะปี 2016 หญิงสาวตามชายหาดเมืองนีซต่างสวมบิกินี่กันอย่างเปิดเผย แต่สำหรับหญิงสาวที่สวมชุดปิดบังสัดส่วนกลับถูกจำกัดสิทธิ์เสียอย่างนั้น

ตำรวจขณะกำลังตรวจความยาวของชุดว่ายน้ำผู้หญิงช่วงยุค 1920s / ภาพ: Quartz

     เรื่องดังกล่าวถูกหยิบยกขึ้นมาล้อเลียนว่าเกือบ 1 ศตวรรษผ่านไปตำรวจและคนบางกลุ่มยังพยายามสร้างมาตรฐานตามที่ตัวเองต้องการโดยละเลยเรื่องสิทธิสตรีไปโดยสิ้นเชิง พวกเธอควรจะสวมชุดแบบใดก็ได้บนชายหาด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอสวมชุดว่ายน้ำเหมือนกัน แตกต่างเพียงรูปแบบของชุดว่ายน้ำเท่านั้น หลายคนบนโลกออนไลน์จึงหยิบภาพแม่ชีในเครื่องแบบลงเล่นน้ำทะเลมาล้อเลียนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นว่าความจริงเราควรปล่อยอิสระให้ทุกคนได้สัมผัสรสชาติความเป็นมนุษย์ที่มีอิสระได้เฉกเช่นในภาพ และไม่ควรมีกรอบใดมากำหนดความต้องการนั้น ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลหรือชุดความคิดแบบไหนก็ตาม

ภาพแม่ชีสวมเครื่องแบบลงเล่นน้ำที่ถูกนำมาเปรียบเทียบและล้อเลียนกับเหตุการณ์การแบนเบอร์กินี่ในประเทศฝรั่งเศส / ภาพ: Giles Fraser

     ภาพแม่ชีที่กล่าวถึงถูกนำมาใส่คำบรรยายว่า “ยกมือมอบตัวให้กับตำรวจฝรั่งเศส” นั่นหมายถึงการล้อเลียนว่าแม่ชีที่สวมชุดคลุมตัวไม่ต่างจากเบอร์กินี่ยังต้องยกมือจำนนต่อกฎระเบียบอันล้าสมัย นับเป็นการเสียดสีที่เจ็บแสบและสร้างความตระหนักให้คนผลักดันจนเกิดการเปลี่ยนแปลงขึ้น ย้อนกลับไปสัก 20 ปีก่อน ในสังคมไทยคงไม่มีตำรวจหญิงหรือแม้แต่ผู้หญิงคนไหนอวดเรือนร่างอย่างเปิดเผย แต่เมื่อยุคสมัยเปลี่ยนไปภายใต้กรอบคำว่ากาลเทศะที่ยังคงอยู่ การสวมชุดว่ายน้ำเป็นเรื่องสำหรับทุกคน ในเมื่อไปสระว่ายน้ำจะให้สวมเครื่องแบบหรืออย่างไร แล้วหากจะว่ายน้ำก็ต้องสวมชุดว่ายน้ำมิใช่หรือ กรอบสังคมอันล้าหลังที่แทรกซึมอยู่ในชุดความคิดคนบางกลุ่มไม่ควรได้ความสนใจอีกแล้ว สุดท้ายทุกคนควรได้รับอิสระในการแสดงออกทุกรูปแบบ ความเหมาะสมเป็นเรื่องสำคัญ แต่ก็ไม่ควรใช้คำนี้มาก้าวล่วงชีวิตส่วนตัวของใครแม้แต่คนเดียว ตำรวจหญิงปฏิบัติหน้าที่ในเครื่องแบบเสมอ นอกเวลางานพอเธอถอดเครื่องแบบออกเธอก็เป็นประชาชนคนหนึ่ง ปล่อยวางกันบ้าง เพราะสุดท้ายมนุษย์คนหนึ่งที่มีความต้องการแสดงออกในรูปแบบของตัวเอง ในช่วงเวลาและพื้นที่ส่วนตัวไม่ควรจะถูกตีกรอบด้วยคำว่าความเหมาะสมของอาชีพ ในเมื่อเธอไม่ได้อวดเรือนร่างด้วยชุดวาบหวิวไปทำงานในสถานที่ราชการ แล้วอะไรคือปัญหา ถ้ายังหาเหตุผลเหมาะๆ ไม่ได้ คนที่แคลงใจกับการโพสต์ภาพชุดว่ายน้ำคงต้องคิดแล้วล่ะว่าชุดความคิดของตนเองมีปัญหาที่ควรได้รับการแก้ไขโดยด่วนที่สุด